Ah hayat ne yalansın ne de gerçek…
Ah hayat ne yalansın ne de gerçek…
Hayat, gerçekleri sevmeyen ve gerçeklere katlanmakta zorluk çekenler için dayanılması zor bir süreç. Günlük hayatın ağırlığı omuzlarıma çöktüğünde ya içimdeki çocuğa ya da çevremdeki çocuklara kaçarım…. Bu beni gülümsetir.
Geçen gün okul panolarına bakarken bazı resimlere gözüme takıldı, içim burkuldu.
Dokuz yaşındaki Hiran, fetüsten mezara tüm yaşamı bir sayfada çizivermiş. Renkli kalem kullanmayan, sadece kara kalem çalışan öğrencim her şeyin farkında. Çiziminde yüzü gülümsüyor, biliyor ki bir kıza aşık olacak – yaşlanacak, eli baston tutacak ve sakalları uzayacak.
Resmi incelerken Kazım Koyuncu’nun şu dizeleri aklıma geldi ;
Hayat denen sonsuzluğun
Karşısında bir çocuğuz
Düşe kalka büyürken
Kalkamayız çoğumuz…
………
Hayat acayip bir film şeridi gibi arada gözümün önünden geçiyor ama, tatlı tatlı 🙂